مقایسه ی دز دریافتی تکنولوژیست های پزشکی هسته ای مسؤول تزریق و تصویربرداری در اسکن قلب

مقدمه: بیشتر مواد پرتوزای مصرفی در پزشکی هسته ای، گامازا هستند و گاما دارای برد به نسبت زیادی می باشد. بنابراین، تکنولوژیست های پزشکی هسته ای، در معرض پرتوگیری خارجی می باشند. هدف از انجام این مطالعه، تخمین دز دریافتی تکنولوژیست های پزشکی هسته ای در زمان تزریق رادیوداروی mibi- 99m tc (tc-99m 2 methoxy-isobutyl-isonitrile) و زمان تصویربرداری اسکن قلب بود. روش ها: این مطالعه، بر روی تکنولوژیست پزشکی هسته ای در بیمارستان چمران انجام گرفت. این بررسی به کمک دزیمتر جیبی دیجیتالی که توسط سازمان انرژی اتمی کالیبره گردیده بود انجام شد. دزیمتر، در حالت دز بر حسب میکروسیورت قرار داده شد. دزیمتری در هنگام تزریق رادیوداروی mibi- 99m tc به بیمار و هنگام تصویربرداری از بیمار انجام گرفت. داده ها پس از جمع آوری، با استفاده از نرم افزارهای spss و excel آنالیز گردید. یافته ها: میزان دز دریافتی تکنولوژیست ها در هنگام تزریق mibi- 99m tc و تصویربرداری اسکن قلب به ترتیب 073/0 ± 360/0 و 070/0 ± 240/0 میکروسیورت به ازای هر اسکن قلب بود. نتیجه گیری: مقادیر دز دریافتی، تطابق خوبی با سایر مطالعات داشت. دز دریافتی تکنولوژیست مسؤول تزریق رادیودارو، 30 درصد بیشتر از تکنولوژیست مسؤول تصویربرداری از بیمار بود. بنابراین، نیاز به چرخش شیفت های کاری تکنولوژیست ها ضروری می باشد.